ارزش عزاداری برامام حسین

باعرض تسلیت به مناسبت رسیدن ماه عزای سیدالشهداء محضر مقدس مولانا صاحب الزمان روحی فداه وعزاداران آن حضرت رئایتی از امام رضا علیه السلام در باب عزاداری بر امام حسین (ع) باشد که مورد استفاده مومنین قرار بگیرد

از ریان بن شبیب مروى است که گفت بر حضرت رضا (ع) وارد شدم در روز اول ماه محرم آن جناب فرمود اى پسر شبیب آیا روزه داشته عرض کردم نه فرمود این روزیست که زکریا دعا کرد بدرگاه قاضى الحاجات و عرض کرد رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ پروردگارا ببخش مرا از نزد خود فرزندى پاک از آلایش گناه بدرستى که توئى از محض کرم شنونده دعا و اجابت‏کننده آن و حقتعالى دعاى او را بهدف اجابت رسانید و ملائکه را فرمود که باو ندا در دادند در حالتى که در محراب ایستاده و نماز میگذارد أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیى‏ خدا مژده میدهد ترا بفرزندى که نام او یحیى باشد و هر کس در این روز روزه بدارد و دعا کند حقتعالى دعاى او را مستجاب کند چنان که دعاى زکریا (ع) را مستجاب گردانید.

پس از آن فرمود اى پسر شبیب ماه محرم آن ماهى است که اهل جاهلیت بجهت حرمت آن ظلم و قتال را در آن حرام میدانستند و این امت حرمت این ماه را نشناختند و حرمت پیغمبر را در این ماه نگاه نداشتند و فرزند سعادتمند او را بدرجه رفیعه شهادت رسانیدند و زنان عضمت بنیان او را اسیر کردند و مال او را غارت کردند.

پس حقتعالى هرگز ایشان را نیامرزد اى پسر شبیب اگر خواهى گریه کنى بر چیزى گریه کن بر حسین بن على بن ابى طالب (ع) که او را مثل بره قربانى سر بریدند و هیجده مرد از اهل بیت او را که در روى زمین نظیر نداشتند با او شهید کردند و آسمان‏هاى هفتگانه و زمینها بسبب شهادت آن بزرگوار عالیمقدار گریه کردند و چهار هزار ملک از فلک بجهت یارى آن جناب بزمین نزول کردند آن بزرگوار ایشان را اذن جهاد نداد پس ایشان در نزد قبر آن مظلوم مدام مو پریشان و غبار آلوده‏اند تا روزى که قائم آل محمد (ع) ظهور کند و از یاران او باشند و شعار و علامت ایشان در آن روز اینست که فریاد کنند یا لثارات الحسین اى پسر شبیب پدر بزرگوارم از پدرش از جد بزرگوارش روایت کرده که چون جد من حسین (ع) را شهید کردند آسمان خون و خاک سرخ بارید اى پسر شبیب اگر این قدر گریه کردى بر حسین (ع) که اشک چشم تو بر رخسارت جارى شد حقتعالى گناهانى که از تو صادر شده باشد مى‏آمرزد صغیره باشد یا کبیره کم باشد یا زیاد اى پسر شبیب اگر شاد کند ترا اینکه خدا را ملاقات کنى در حالتى که ترا هیچ گناهى نباشد حسین را زیارت کن اى پسر شبیب اگر شاد کند ترا که در غرفه‏هاى بهشت با پیغمبر محشور باشى کشندگان حسین (ع) را لعنت کن اى پسر شبیب اگر شاد کند ترا اینکه ترا ثواب کسانى باشد که با حسین (ع) شهید شدند چون آن بزرگوار را یاد کنى بگو یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً.

اى پسر شبیب اگر شاد کند ترا که با ما باشى در درجات عالیات بهشت پس محزون و غمگین باش بجهت حزن و اندوه ما و شاد باش بجهت شادى ما و بر تو باد دوستى ما که‏ اگر کسى دوستدار سنگى باشد حقتعالى او را با آن سنگ محشور گرداند در قیامت‏

متن عربی حدیث شریف در ادامه مطلب موجود است  حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا ع فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ یَا ابْنَ شَبِیبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ قُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْیَوْمَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی دَعَا فِیهِ زَکَرِیَّا ع رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِکَةَ فَنَادَتْ زَکَرِیَّا وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیى‏ فَمَنْ صَامَ هَذَا الْیَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ کَمَا اسْتَجَابَ اللَّهُ لِزَکَرِیَّا ثُمَّ قَالَ یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِی کَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِیَّةِ یُحَرِّمُونَ فِیهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِیِّهَا لَقَدْ قَتَلُوا فِی هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّیَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِکَ أَبَداً یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ کُنْتَ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلًا مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ وَ لَقَدْ بَکَتِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى الْأَرْضِ مِنَ الْمَلَائِکَةِ أَرْبَعَةُ آلَافٍ لِنَصْرِهِ فَلَمْ یُؤْذَنْ لَهُمْ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ یَقُومَ الْقَائِمُ ع فَیَکُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْنِ‏ ع یَا ابْنَ شَبِیبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ ع أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ جَدِّیَ الْحُسَیْنُ ص أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ بَکَیْتَ عَلَى الْحُسَیْنِ حَتَّى تَصِیرَ دُمُوعُکَ عَلَى خَدَّیْکَ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِیراً کَانَ أَوْ کَبِیراً قَلِیلًا کَانَ أَوْ کَثِیراً یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیْکَ فَزُرِ الْحُسَیْنَ ع یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَسْکُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِیَّةَ فِی الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِیِّ ص فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ یَکُونَ لَکَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَقُلْ مَتَى ذَکَرْتَهُ یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیْکَ بِوَلَایَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَة